De Goudfazant
Vorige week viel een envelop in de bus van de stichting Verstegen & Stigter. Bij opening bleek het om een uitnodiging te gaan van dit mij onbekende bureau, dat mijn adres van de organisatoren van de Paradiso-lezingen had gekregen. Blijkbaar had men alle vertrouwen in mijn culturele belangstelling. Op 23 november, zo vertelde de brief, zou in restaurant de Goudfazant de ideale maandagavond van Arnon Grunberg plaatsvinden. Groot nieuws.
Cultureel belangstellenden, zoals ik, mochten aanschuiven bij Arnon Grunberg. Om een avond van zijn persoonlijkheid te genieten, van een door hem uitgekozen film, live-muziek en last but not least het menu dat deze Favoriet van de Goudfazant had samengesteld: spaghetti aglio e olio, vis (welke stond er niet), panna cotta en espresso.
Dat leek me nou geweldig. Ik had altijd al in het gezelschap van een echte schrijver willen verkeren en nu kreeg ik zomaar de kans voor 110 euro, alles inclusief. Een opinion leader als model, heerlijk eten en drinken, vanzelfsprekende service, entourage en cultuur. Wat een eer. Ik voelde me een reiziger die tijdens een cruise bij de kapitein aan tafel mag zitten.
En wat een uitkomst, laat die schrijver nou ook van Italië houden (net als ik), van goede wijn (zo leer ik nog eens wat), goede film (altijd fijn), en belangwekkende causerie (daar zit ik tegenwoordig echt om te springen). Kortom, voor 110 euro viel er zomaar een cultureel model in mijn schoot. Om de kunst af te kijken. Om je vingers bij af te likken!
En oh, ik noteer het vast: de tweede aflevering van de serie Favorieten in de Goudfazant is met Ian Buruma, op 12 april.
Els Launspach
